Afgelopen week was ik aanwezig bij de ontwikkelingsperspectief gesprekken van mijn nieuwe groep leerlingen in het Integraal Kind Expertise Centrum.
Mijn hart maakte een sprongetje! Zo fijn om te mogen ervaren dat er naar de handelingen en acties gedurende dag van het kind gekeken wordt.
En er géén eindoordeel geveld wordt naar aanleiding van een eindproduct.
Vanuit mijn visie vind ik het lastig om te werken met de niveauscores die horen bij de CITO. Met een ondernemende, democratische onderwijsvorm, zijn kinderen sterk betrokken bij hun eigen leer- en ontwikkelproces.
Een D- of E-score terugzien op de uitslag van de CITO na al het harde werken vind ik niet reëel en demotiverend.
Want wat deze CITO niet heeft gemeten is het vermogen van deze leerling om kritisch te denken, te reflecteren of om samen te werken. Maar ook zijn of haar zelfstandigheid, inlevingsvermogen, ondernemerschap, daadkracht, mededogen, leiderschap, verwondering, moed, humor, discipline, veerkracht, creativiteit, nieuwsgierigheid, flexibiliteit, vermogen tot omdenken, betrouwbaarheid, motivatie, verantwoordelijkheid of verdraagzaamheid wordt niet meegenomen in het eindresultaat.
Al op de PABO kreeg ik dikke, vette, allergische reacties van colleges over opbrengstgericht werken. Zoooooooooooooooooooooooooooo niet mijn ding! Ik ben dan ook heel blij dat het aftellen is begonnen. Nog enkele dagen en ik werk het merendeel van de week met een fantastische groep kinderen in de onderbouw van het IKEC, jeeeeejjjjjjjjjjjjjj!!
Hoe ervaar jij de CITO?
En opbrengstgericht onderwijs?
