Ik heb denk ik al zo lang ik mij kan herinneren, strijd met het ontbijt.
Enige tijd heb ik geloofd in het riedeltje dat ‘het ontbijt de brandstof voor je motor‘ is.
De kinderen wilde ook altijd wel iets als havermoutpap of eieren in de ochtend, dus gezond ontbijten was niet zo moeilijk.
Maar met name van havermout krijg ik enkele uren daarna een mega ‘suikerdip’. Lees shakenda handen, mist in m’n hoofd.
Toen kwam intermittent fasting in.
Uiteraard probeerde ik deze theorie direct maximaal!
Altijd nieuwsgierig hoe mijn lichaam reageert op nieuwe hypes.
Was geen succes…
Ondertussen heb ik mijn werkende middenweg gevonden en ben ik tot over m’n oren verliefd op een pseudograantje uit grootmoederskast; BOEKWEITGRUTTEN
‘S avonds tijdens het koken, maak ik het ontbijtje alvast klaar.
Men neme:
- een lege glazen pot met deksel (Duopenotti pot van de kids)
- 4 eetlepels boekweitgrutten
- aanvullen met je favo shizzle en kruiden
- plantaardige ‘melk’
De boel even roeren, schudden of een dansje door de keuken ermee doen en in de koelkast zetten voor de volgende dag! En pas eten wanneer je merkt trek te krijgen. Dat is bij mij nu ergens tussen 10 en 11 uur.
Het lijkt wellicht qua ingrediënten wat complex, maar omdat ik hoofdzakelijk plantaardig eet, probeer ik aan zoveel mogelijk voedingsstoffen in één maaltijd te komen.
Je potje grutten aanvullen met een appeltje in blokjes met kaneel is ook al een feestje!
Hoe is jouw relatie met het ontbijt?
